"Een huis in de tuin"

“Ik heb een huis ín mijn tuin”, vertelt mevrouw me opgewekt, en haar armen maken een wijds gebaar.
Het is een rustige, zonnige ochtend, vroeg in oktober, ergens in Brabant. “Waar ik ook naar buiten kijk, ik zie overal tuin”. Ze straalt. Ze neemt me mee en leidt me rond in haar met veel liefde verzorgde tuin. Ze kent alle namen van de planten en struiken, ook de Latijnse. Terwijl ze vrolijk vertelt over haar tuin, observeer ik haar en schiet af en toe een plaatje. Ze loopt van plant naar plant, bekijkt met een keurende blik de staat van de betreffende plant en geniet van de najaarszon die door de bomen in haar tuin schijnt. De meeste mensen spreken over een voor- of achtertuin, of over een tuin bij het huis.

De kwieke dame op leeftijd die ik deze week bezocht om haar tuin te fotograferen, heeft niets teveel gezegd. Ze heeft een huis ín haar tuin, en het is mooi om te zien hoe zij met volle teugen geniet van haar Tuingeluk. “’s Morgens schijnt de zon hier heerlijk op het terrasje, dáár begint mijn ochtend met een kopje thee,” vertelt ze, en ondanks de frisse ochtend is de warmte van de zon voelbaar op m’n gezicht. “Dít is een fijn plekje”, glimlach ik bevestigend.

Ze is verrukt als we langs haar -intussen uitgebloeide- hortensia’s wandelen. “Een zee van kleuren en bloemen was het, je had net iets eerder moeten komen, nu zijn ze aan het teruglopen, maar ook in herfstkleuren zijn ze nog mooi”. Ik knik en schiet nog een plaatje.

We lopen naar de oostkant van haar huis, waar ze even vertwijfeld blijft staan. De slakken die haar prachtige hosta’s hebben verorberd, zijn haar een doorn in het oog. “Ik heb er al van alles aan gedaan, maar misschien kan ik de hosta’s er beter uit laten halen, denkt u niet? Misschien moet ik het maar een keer overleggen met meneer Stadhouders”, zegt ze. “En Theo zal deze week toch nog wel een keer het gras komen maaien denk ik, hij houdt dat altijd keurig bij”. Ik zeg haar dat ik het Theo nog even zal doorgeven, maar dat hij haar tuin ongetwijfeld al heeft ingepland. Theo is al jaren het vertrouwde gezicht in haar tuin en ze overlegt regelmatig over de eventueel aan te brengen veranderingen. Ze monitoren dan haar met zorg aangelegde tuin en indien nodig wordt Jan-Hein erbij gevraagd.

“En in deze hoek”, wijst mevrouw me, “zou ik het liefst nog iets vrolijkers plaatsen, iets wat mooi afsteekt tegen de groene achtergrond. “Is het een idee dat u daar samen met meneer Stadhouders nog een keer naar kijkt?” vraag ik haar, “dan kan hij gelijk even kijken naar de hosta’s”. “Dat lijkt mij een goed plan”, is haar reactie.

Ik heb mooie plaatjes kunnen maken en geef de vriendelijk dame een hand. “Volgend jaar moet u wat eerder komen hoor, als de hortensia’s nog volop in bloei staan” zegt ze nogmaals. Ik beloof haar er volgend jaar rekening mee te houden. Het afscheid is hartelijk en als ik de straat uitrijd bedenk ik met een glimlach dat “iemand om het huis leiden” een veel leukere spreuk zou zijn dan ”iemand om de tuin leiden”.

Door deze mevrouw laat ik mij met alle plezier om het huis leiden. Het huis in de tuin.

Voor meer inspiratiefoto's van deze tuin klik hier.

Tekst en foto's: Anita Walraven